مهمترین دروغ به کاشی بر

میرزا آقاخان نوری که عمارت نظامیه را برای فرزندش، میرزا کاظم خان نظامُالْمُلک ساخته بود، به تقلید از صف سلام فتحعلی شاه در کاخ نگارستان، از صنیعالملک خواست تا در اِزارهٔ بالای تالار پذیرایی عمارت تازه، نقاشیای از ناصرالدینشاه، شاهزادگان، صدراعظم و فرزندانش، رجال، سفیران و بزرگان، اشراف، رئیسان ایلات و کاشی چسبی سرویس بهداشتی عشایر تصویر کند. پردهٔ مرکزی: ناصرالدّینشاه قاجار، سلطان معینُالدّین میرزا ولیعهد، مُظَفَّرالدّین میرزا، مسعود میرزا امینُالدّوله، محمدتقی میرزا، عبدالصّمد میرزا، امیرقاسم میرزا، رکنالدّین میرزا، میرزا آقاخان نوری صدراعظم، میرزا کاظم خان نظامالْمُلک، میرزا داوود خان وزیر لشکر. پردهٔ سوم: میرزا محمدخان قاجار دَوَلّو کشیکچیباشی، عزیز خان سردار کل، محمدخان امیر تومان، حسینعلی خان مُعَیِّرُالْمَمالِک، جعفرقلی خان قراجهداغی امیر تومان، آقا محمدحسن مُهردار، فضانآقا امیر توپخانه، حاجی علیخان حاجبالدوله، محمودخان ناصرُالْمُلک، ذوالْفقار خان مستوفی، علیخان امیرپنجهٔ قَراگُزلو نصرتُالْملک، میرزا محمدحسین دبیرُالْملک، جعفرقلی خان، یوسف خان سرتیپ، میرزا محمدحسین عَضُدُالْملک، عباسقلی خان سیفُالْملک، فرخ خان امینُالْملک، میرزا ابراهیم خان نوری سَهامُالْملک، غلامحسین خان سپهدار، علیخان شجاعُالْملک، جعفرقلی خان ایلخانی، آقا محمدحسن سردار، عباسقلی خان جوانشیر. نام صورتهای در اثر نیز در سمت چپ و به خط نستعلیق ریز چنین نوشتهاست: «میرزا عبدالله خان علاءالملک، مسعود میرزا، حسن خان، میرزا حیدرعلی سرهنگ، علیاکبر بازیگر، سلطان خانم، کوکب خانم».

اثر سوم تصویر درویش با عبارت «رقم میرزا ابوالحسن خان نقاشباشی سنهٔ ۱۲۷۳» است. اثر دوم تصویر آبرنگ میرزا محمدتقی مستوفی است. بهگمان ذکاء سبب این موضوع رقابت میان میرزا آقاخان نوری و امیرکبیر بوده چراکه مستوفیالممالک نیز از پرورشیافتگان امیرکبیر بودهاست و این موضوع سبب شده تا آقاخان نوری به وجود این چهره در تالار کاخ فرزندش رضایت ندهد. دومین اثر از مستوفیالممالک آبرنگی است که مدتی پس از اثر نخست انجام شده زیرا چهرهٔ وی اندکی مسنتر دیده میشود. رقم اثر عبارت «شبیه عالیجاه مقرب الخاقان ایشیک آقاسیباشی محمدناصرخان رقم ابوالحسن نقاشباشی کاشانی غفاری» است. در سمت راست و بالا عبارت «صورت عالیجاه مقرب الخاقان حسینعلی خان معیرالممالک» به خط نستعلیق و در پایین آن عبارت «رقم ابوالحسن غفاری نقاشباشی سنهٔ ۱۲۷۰» نوشته شدهاست. عبارت «السلطان بن السلطان ناصرالدینشاه قاجار» در سمت راست تصویر شاه و عبارت «رقم ابوالحسن نقاشباشی ۱۲۷۴» در ترنجی کوچک در پایین نقاشی نوشته شدهاست. در پردههای تالار نظامیه نیز تصویر او در سمت چپ علیقلی میرزا دیده میشود که سنش کمی بیشتر است. پردهٔ دوم: مُؤَیِّدُالدّوله، امامقلی میرزا عِمادُالدّوله، احمد میرزا، ایلدُرُم میرزا، لطفُالله میرزا شعاعُالسَّلطنه، حمزه میرزا حشمتُالدّوله، فیروز میرزا نصرتُالدّوله، خانلر میرزا احتشامُالدّوله، فرهاد میرزا نایبُالْایاله، سلطان مراد میرزا حسامُالسَّلطنه، اردشیر میرزا رکنُالدوله، بهرام میرزا مُعِزُّالدّوله.

شماری از پیشطرحهای رنگی و مدادی شخصیتهای این مجموعه موجود است مانند میرزا احمد قوامُالدّوله، حاجی علیخان حاجبُالدّوله، اردشیر میرزا رکنُالدّوله حاکم تهران، انوشیروان خان عِینُالْمُلک، میرزا یوسف مُستوفیُالْمَمالِک، سیفالله میرزا، محمدولی میرزا فرزند فتحعلیشاه، فرّخ خان امینُالدّوله، شاهزاده سیفالله میرزا و اسکندر میرزا. رقم اثر عبارتهای «مقرب دربار گردوناقتدار میرزا محمدتقی در سن چهل و هشت سالگی» و «رقم میرزا ابوالحسن خان نقاشباشی سنهٔ ۱۲۷۳» و به خط نستعلیق است. تاریخ این اثر مشخص نیست اما احتمالاً همزمان با اثر «شمایل علی بن ابیطالب» است. ذکاء میگوید امینه پاکروان این اثر را بهاشتباه تصویر یکی از وزرای آقامحمدشاه میداند، اما احتمالاً اثر متعلق به سیفالله میرزا، چهل و دومین پسر فتحعلی شاه است. بهگفتهٔ ذکاء احتمالاً صنیعالملک اصل این اثر را برای پردههای تالار نظامیه نقاشی کردهاست و سپس دیگران لباس شخصیت را رنگآمیز و کامل کردهاند. این مجموعه هفت پرده بزرگ و کوچک هستند که چهرهٔ نود و چهار شخصیت در آنها نمایش داده شدهاست. این اثر گذشته از ویژگیهای طراحی و رنگآمیزی، نمایشگر ویژگیهای فرهنگی و مردمی ایران در ربع سوم سدهٔ سیزدهم هجری قمری است، چراکه صنیعالملک مبنای طراحی فضای اثر را اوضاع زندگی مردم در روزگار خویش قرار داده و بر خلاف نمونههای اروپایی که فضا را دوران داستانها در نظر گرفتهاند عمل کردهاست.

جنگلهای سنگی شیلین یک پدیده طبیعی خارقالعاده و یک نقطه عطف زمینشناسی جهانی در نظر گرفته میشود. قبل از سال ۱۹۷۵، تنها حدود دو درصد از اسباببازیها بر اساس جنسیت برچسبگذاری شده بودند، در حالی که امروزه در وبسایت فروشگاه دیزنی، که توسط محقق کلر میلر بهعنوان یک نیروی جهانی غالب در اسباببازیها شناخته میشود، همه اسباببازیها بر اساس جنسیت برچسبگذاری شدهاند. بررسی آثار معماری شهر تاریخی سلطانیه بر اساس متون تاریخی و تاریخ شفاهی»، ۴. در مُنتَظَمِ ناصری آمدهاست که ناصرالدینشاه سفارش این اثر را بر اساس تمثال علی بن ابیطالب که از گذشته موجود بوده به صنیعالملک دادهاست و پس از اتمام اثر، در بیست و هفتم ربیعالاول سال ۱۲۷۳ ه.ق آن را به گردن آویخت و جشن و سلام عام برگزار کرد. سپس ناصرالدینشاه این تمثال را میان «نشان تمثال» - که تا پیش از آن تصویر پدران پادشاهان قاجار در آن قرار میگرفت - جای داد و بر گردن آویخت. البته بعضی از چهرهها را خود، طراحی و رنگآمیزی میکرده و دیگر چهرهها را به شاگردان و دستیاران واگذاشتهاست. صنیعالملک کار را ابتدا از تصویر مرکزی آغاز کرد و بخشهای دیگر را تا پایان سال ۱۲۷۴ ه.ق به پایان برد و هدیههای گرانبهایی از شاه دریافت کرد.